Η σχολή αποτελεί διαχρονικά άπιαστο όνειρο για χιλιάδες μαθητές
Έχει κλείσει τα 18 από τον περασμένο Ιανουάριο και φέτος ήταν η πρώτη φορά που έδωσε πανελλήνιες, επιτυγχάνοντας να εισαχθεί στη σχολή που ήθελε περισσότερο. Παίζει βόλεϊ και είναι αρχηγός στην ομάδα της ανάμεσα σε άλλες ενήλικες συμπαίκτριες της και μεγαλύτερες από την ίδια, είναι συγκεντρωμένη και προσηλωμένη, ώριμη να διεκδικήσει στόχους και να τους πετύχει. Ο λόγος για την Ζωή Τανταλίδου από την Καλαμαριά που πριν από λίγες μέρες, έμαθε πως επέτυχε στις πανελλαδικές εξετάσεις συγκεντρώνοντας περισσότερα από 18.100 μόρια, βαθμολογία που της επιτρέπει να εισαχθεί στη στρατιωτική σχολή ΣΣΑΣ Ψυχολογίας της Θεσσαλονίκης, μια εκ των «άπιαστων» σχολών για χιλιάδες υποψηφίους διαχρονικά.
Η Ζωή κατόρθωσε να γίνει η μία από τους μόλις 5 επιτυχόντες του τμήματος, ούσα η μοναδική μαθήτρια που περνάει σε αυτό από την κατηγορία των τριτέκνων. Η συγκεκριμένη στρατιωτική σχολή λαμβάνει 5 εισακτέους κάθε χρόνο (τρία άτομα από τη γενική κατηγορία, ένα από την ειδική κατηγορία των τριτέκνων και ακόμη ένα από την ειδική κατηγορία Β’), γεγονός που καθιστά την επιτυχία της, κατόρθωμα.
«Ήθελα να σπουδάσω στη Θεσσαλονίκη γιατί το να σπουδάσει ένα παιδί σε άλλη πόλη είναι πιο δύσκολο οικονομικά για τους γονείς. Πρέπει να βρεις δουλειά για να μπορείς να έχεις extra χρήματα και να κάνεις ό,τι θέλεις, όμως αυτό είναι δύσκολο στη συγκεκριμένη σχολή. Ήθελα τη Θεσσαλονίκη η οποία είναι και φοιτητούπολη ούτως ή άλλως και θεωρώ ότι είναι καλή επιλογή για κάποιον που θέλει να σπουδάσει στην πόλη του, εκτός κι αν θέλει να φύγει από αυτή», λέει η Ζωή στην ερώτηση αν της αρέσει που θα σπουδάσει στην πόλη που μεγάλωσε.
Το άγχος της Γ’ Λυκείου και η υψηλή βαθμολογία
Αριστούχα σε όλες τις τάξεις του λυκείου, συνεπής μαθήτρια, υπεύθυνη στο διάβασμα όπως λέει η ίδια, ήταν κάτι το οποίο της έβγαινε έμφυτο από πάντα, βάση του χαρακτήρα της. Φοιτούσε στο 1ο Λύκειο Καλαμαριάς ενώ πιο πριν φοίτησε στο 10ο Δημοτικό και στο 9ο γυμνάσιο του Αη Γιάννη, πριν μετακομίσει στο τέλος του γυμνασίου με την οικογένειά της σε άλλη περιοχή. Αν και όπως υποστηρίζει, η μεγαλύτερη προετοιμασία γίνεται στη Β’ και στην Γ’ λυκείου ενόψει πανελλαδικών, τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν εξίσου σημαντικά γιατί εκεί έμαθε τον τρόπο να διαβάζει. Η μεγαλύτερη διαφορά ωστόσο όπως παραδέχεται στη Γ’ λυκείου ήταν το άγχος το οποίο ήταν πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
«Οι πανελλήνιες ήταν μία αγχωτική περίοδος. Εγώ σαν παιδί όλη τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων διάβαζα κανονικά οπότε το διαφορετικό κομμάτι ήταν το άγχος, το οποίο ήταν πολύ μεγαλύτερο φέτος. Ωστόσο δεν έκοψα πολλά πράγματα συνέχιζα κανονικά να βγαίνω με τους φίλους μου, και μέχρι το Δεκέμβριο στο βόλεϊ που πήγαινα στην ομάδα της Βεργίνας τα τελευταία 7 χρόνια», παραδέχεται η κ. Τανταλίδου και προσθέτει πως τώρα αναμένει να μπει και στην ομάδα βόλεϊ της ΣΣΑΣ.
Η Ζωή Τανταλίδου έκανε ιδιαίτερα από τη Β’ λυκείου μόνο στα αρχαία και στην έκθεση ενώ στην Γ’ λυκείου έκανε εντατικά μαθήματα στο φροντιστήριο Ανατολικό σε όλα τα μαθήματα.
Έκθεση 17,2, Αρχαία 16,6, Λατινικά 19,6 και Ιστορία 18,7, ήταν οι βαθμοί που συγκέντρωσε ενώ σημειώνει πως στο μάθημα της Ιστορίας μπορούσε να γράψει περισσότερο γιατί ήταν το αγαπημένο της μάθημα.
«Άρχισα να πιστεύω πως μπορώ να μπω στη σχολή ένα μήνα πριν τις εξετάσεις, είχε αμφιβολίες πιο πριν»
Αναφορικά με τη σχολή στην οποία εισήχθη, η Ζωή αναφέρει πως όταν άρχισε να ασχολείται με τις σχολές, όπως κάθε παιδί, έτσι και η ίδια δεν ήξερε σε ποια θέλει να σπουδάσει και παρόλο που η Ψυχολογία σαν κλάδος της είχε κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον, είχε αμφιβολίες για το αν θα πετύχει στη ΣΣΑΣ ψυχολογικό, γιατί τα μόρια εισαγωγής ήταν πάρα πολύ υψηλά.
«Μέχρι και ένα μήνα πριν τις πανελλήνιες δεν έλεγα ξεκάθαρα ότι θέλω να είμαι σε αυτή τη σχολή. Όταν πέρασα όμως κατάλαβα το πόσο το ήθελα. Με βάση τα περσινά μόρια δεν έμπαινα, γι’ αυτό το λόγο και είχα δηλώσει περίπου 12 σχολές στο μηχανογραφικό. Μόλις έμαθα τα αποτελέσματα, πετούσα από τη χαρά μου, οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ χαρούμενοι. Ο πατέρας μου μάλιστα βγήκε στο μπαλκόνι και χοροπηδούσε από τη χαρά του, μου πετούσαν χαρτοπετσέτες και έλεγαν το όνομα μου, μπράβο και τέτοια!»
Η οικογένεια της είχε ζήσει κι άλλες τέτοιες χαρές στο παρελθόν, με την επιτυχία της αδερφής της στις πανελλήνιες που λίγα χρόνια πριν πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Δασολογίας του ΑΠΘ κι αναμένεται να ζήσει κι άλλες στο μέλλον, αφού το τρίτο παιδί της οικογένειας, ο αδερφός της Ζωής σε λίγα χρόνια θα διαγωνιστεί και ο ίδιος στις πανελλήνιες.
«Καλοδεχούμενη πρόκληση η αλλαγή περιβάλλοντος και η ενηλικίωση»
Αναφορικά με την αλλαγή της ζωής της και τη μετάβαση από το σχολικό περιβάλλον σε αυτό της ενηλικίωσης και δη, εκείνο μιας στρατιωτικής σχολής, η Ζωή λέει πως είναι προετοιμασμένη για αυτή την αλλαγή. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον μιας στρατιωτικής σχολής σε μεγάλο βαθμό είναι εκείνο του «εγκλεισμού», θεωρεί ότι είναι πολύ έτοιμη να γνωρίσει νέα άτομα και να αλλάξει παραστάσεις.
«Ο τρόπος με τον οποίο διάβαζα και πέρασα τα σχολικά μου χρόνια, νομίζω με έχει προετοιμάσει για το περιβάλλον μιας στρατιωτικής σχολής, ο στρατός μου αρέσει ούτως ή άλλως. Θέλω να δω πώς είναι. Δεν ξέρω, θα δούμε πώς θα βγει. Σίγουρα είμαι αισιόδοξη και ευδιάθετη και ελπίζω να πάνε όλα καλά», τονίζει.
Γιάννης Γκουμάκης
«Άρχισα να πιστεύω πως μπορώ να μπω στη σχολή ένα μήνα πριν τις εξετάσεις, είχε αμφιβολίες πιο πριν»
Αναφορικά με τη σχολή στην οποία εισήχθη, η Ζωή αναφέρει πως όταν άρχισε να ασχολείται με τις σχολές, όπως κάθε παιδί, έτσι και η ίδια δεν ήξερε σε ποια θέλει να σπουδάσει και παρόλο που η Ψυχολογία σαν κλάδος της είχε κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον, είχε αμφιβολίες για το αν θα πετύχει στη ΣΣΑΣ ψυχολογικό, γιατί τα μόρια εισαγωγής ήταν πάρα πολύ υψηλά.
«Μέχρι και ένα μήνα πριν τις πανελλήνιες δεν έλεγα ξεκάθαρα ότι θέλω να είμαι σε αυτή τη σχολή. Όταν πέρασα όμως κατάλαβα το πόσο το ήθελα. Με βάση τα περσινά μόρια δεν έμπαινα, γι’ αυτό το λόγο και είχα δηλώσει περίπου 12 σχολές στο μηχανογραφικό. Μόλις έμαθα τα αποτελέσματα, πετούσα από τη χαρά μου, οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ χαρούμενοι. Ο πατέρας μου μάλιστα βγήκε στο μπαλκόνι και χοροπηδούσε από τη χαρά του, μου πετούσαν χαρτοπετσέτες και έλεγαν το όνομα μου, μπράβο και τέτοια!»
Η οικογένεια της είχε ζήσει κι άλλες τέτοιες χαρές στο παρελθόν, με την επιτυχία της αδερφής της στις πανελλήνιες που λίγα χρόνια πριν πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα Δασολογίας του ΑΠΘ κι αναμένεται να ζήσει κι άλλες στο μέλλον, αφού το τρίτο παιδί της οικογένειας, ο αδερφός της Ζωής σε λίγα χρόνια θα διαγωνιστεί και ο ίδιος στις πανελλήνιες.
«Καλοδεχούμενη πρόκληση η αλλαγή περιβάλλοντος και η ενηλικίωση»
Αναφορικά με την αλλαγή της ζωής της και τη μετάβαση από το σχολικό περιβάλλον σε αυτό της ενηλικίωσης και δη, εκείνο μιας στρατιωτικής σχολής, η Ζωή λέει πως είναι προετοιμασμένη για αυτή την αλλαγή. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον μιας στρατιωτικής σχολής σε μεγάλο βαθμό είναι εκείνο του «εγκλεισμού», θεωρεί ότι είναι πολύ έτοιμη να γνωρίσει νέα άτομα και να αλλάξει παραστάσεις.
«Ο τρόπος με τον οποίο διάβαζα και πέρασα τα σχολικά μου χρόνια, νομίζω με έχει προετοιμάσει για το περιβάλλον μιας στρατιωτικής σχολής, ο στρατός μου αρέσει ούτως ή άλλως. Θέλω να δω πώς είναι. Δεν ξέρω, θα δούμε πώς θα βγει. Σίγουρα είμαι αισιόδοξη και ευδιάθετη και ελπίζω να πάνε όλα καλά», τονίζει.
Γιάννης Γκουμάκης
