Ένα τρένο πάνω στις ράγες μιας γέφυρας που διατρέχει παράλληλα ένα ποτάμι, ένας ήλιος που ανατέλλει μέσα από το βαθιά εκφραστικό βλέμμα μιας γυναίκας και χελιδόνια που πετούν ψηλά μέσα από το δέντρο της αιωνιότητας. Αυτές οι δυνατές εικόνες απεικονίζονται στο νέο γκράφιτι που κοσμεί από χτες το 6ο ΓΕΛ Καλαμαριάς και είναι αφιερωμένο στην αδικοχαμένη Κέλλυ Πορφυρίδου και τα υπόλοιπα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Το συμβολικό δημιούργημα του Γιώργου Κουμαντά, ο οποίος εργάστηκε πυρετωδώς για 4 ημέρες για να το ολοκληρώσει, ήταν ιδέα των παιδιών του Γυμνασίου και Λυκείου της περιοχής, όταν πληροφορήθηκαν πως στο σχολείο τους φοιτεί η αδερφή της Κέλλυς.
«Ήταν μια συλλογική ενέργεια, δεν ήμουν μόνος σε όλο αυτό. Και ο δήμος ήταν παρόν, ο αντιδήμαρχος κ. Γιαννακός και σε συνεννόηση με το σχολείο, με τα άτομα του 15μελους και καθηγητές. Ρίξαμε πολλή δουλειά για αυτό το αποτέλεσμα που βλέπετε. Η κοπέλα που απεικονίζεται στο γκράφιτι έχει χαρακτηριστικά της Κέλλυς. Προσπάθησα χωρίς να τη γνωρίζω να αποδώσω το πρόσωπο της από μια φωτογραφία που μου έδωσε η αδερφή της η Νικολέτα, η οποία είναι μαθήτρια εδώ», δηλώνει στο Kalamaria24.gr ο κ. Κουμαντάς ο οποίος ήταν μαθητής παλαιότερα στο σχολείο.
«Το τρένο των Τεμπών το οποίο πηγαίνει προς το δέντρο της αιωνιότητας, της μνήμης. Θα ήθελα όσο γίνεται η Κέλλυ να αποδίδεται με έναν πιο όμορφο τρόπο. Πάρα με κάποιον άλλο. Το γεγονός είναι ήδη στενάχωρο. Δραματικό. Γι’ αυτό και επιλέξαμε φωτεινά χρώματα. Οι γονείς ήταν πολύ ανοιχτοί στην ιδέα, δεν έθεσαν κανένα περιορισμό», υποστηρίζει.
Το γκράφιτι ξεκίνησε την Παρασκευή 12 και τελείωσε την Τρίτη 16 Απριλίου. Μαθητές και καθηγητές αγκάλιασαν την προσπάθεια κατευθείαν και βρίσκονταν συνεχώς κοντά στο Γιώργο ο οποίος τις περισσότερες των ημερών εργάστηκε για περισσότερες από 15 ώρες ημερησίως για να το ολοκληρώσει.
«Μας βοήθησε πολύς κόσμος. Είχαμε χορηγίες για τα χρώματα, από το κατάστημα Παβλίσεβιτς, το λύκειο διέθεσε ένα μικρό ποσό, η εταιρεία Mateko μας διέθεσε το ανυψωτικό μηχάνημα εντελώς δωρεάν, ένα μηχάνημα το οποίο κοστίζει ακριβά στην ενοικίαση του. Μιλάμε για ένα κοστολόγιο που θα ανερχόταν κοντά στα 2500€. Και δεν πληρώσαμε παρά ελάχιστα. Καθημερινά εδώ είχα συντροφιά πολλά άτομα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεκαπέντε ώρες τη μέρα. Δηλαδή η βοήθεια ήταν τεράστια. Κάποια παιδιά έβαφαν μαζί μου και οι υπόλοιποι βοηθούσαν αλλιώς. Από το να σου φέρνουν π.χ. ένα χρώμα μέχρι κάτι να φας» αναφέρει ο νεαρός Καλαμαριώτης.
Τις σκέψεις της για το γκράφιτι μοιράστηκε και η Νικολέτα Πορφυρίδου, μαθήτρια της Α’ Λυκείου στο 6ο ΓΕΛ. Στη θύμηση της αδερφής της η νεαρή κοπέλα που ουσιαστικά είχε την ιδέα της δημιουργίας, συγκλονίζει και εύχεται να μην ξεχαστεί η Κέλλυ και τα άλλα παιδιά που χάθηκαν.
«Η Κέλλυ είχε κατέβει στην Αθήνα γιατί εκεί δούλευε το αγόρι της, ο Νικήτας. Πήραν το τρένο μαζί για τη Θεσσαλονίκη για να κάνουν έκπληξη στους γονείς. Βρίσκονταν στο πέμπτο βαγόνι και τη στιγμή της σύγκρουσης είχαν πάει στο κυλικείο. Από εκείνο το βράδυ άλλαξαν πολλά. Έχασα την αδερφή μου. Η οποία δεν ήταν μόνο αδερφή μου. Ήταν και μαμά μου κάποιες φορές και η φίλη μου. Τα πάντα. Ακόμα και τώρα κάθομαι και βλέπω φωτογραφίες της και κάθε μέρα βρίσκω κάτι πιο όμορφο. Το χαμόγελο της γίνεται κάθε μέρα πιο φωτεινό. Ομορφαίνει περισσότερο στα μάτια μου».
Αξιέπαινη δράση των μαθητών του σχολείου του χαρακτήρισε τη σκέψη και την υλοποίηση του γκράφιτι ο λυκειάρχης του 6ου ΓΕΛ Γιώργος Μαυροχαλυβιίδης. «Αποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά, την ιδέα, όλος ο σύλλογος διδασκόντων. Πήραμε την έγκριση του αντιδημάρχου Παιδείας και της προέδρου της σχολικής επιτροπής και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Όσοι εργάστηκαν, το έκαναν αφιλοκερδώς, υπήρξε μεγάλη δουλειά. Το μόνο που πληρώσαμε ως σχολική επιτροπή ήταν τα χρώματα που ήταν ελάχιστο το κόστος. Όλα πήγαν καλά. Το έργο είναι στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών και έγινε με πρωτοβουλία των μαθητών μας για να μείνει ζωντανή η μνήμη», αναφέρει ο διευθυντής.
«Η Κέλλυ είχε κατέβει στην Αθήνα γιατί εκεί δούλευε το αγόρι της, ο Νικήτας. Πήραν το τρένο μαζί για τη Θεσσαλονίκη για να κάνουν έκπληξη στους γονείς. Βρίσκονταν στο πέμπτο βαγόνι και τη στιγμή της σύγκρουσης είχαν πάει στο κυλικείο. Από εκείνο το βράδυ άλλαξαν πολλά. Έχασα την αδερφή μου. Η οποία δεν ήταν μόνο αδερφή μου. Ήταν και μαμά μου κάποιες φορές και η φίλη μου. Τα πάντα. Ακόμα και τώρα κάθομαι και βλέπω φωτογραφίες της και κάθε μέρα βρίσκω κάτι πιο όμορφο. Το χαμόγελο της γίνεται κάθε μέρα πιο φωτεινό. Ομορφαίνει περισσότερο στα μάτια μου».
Αξιέπαινη δράση των μαθητών του σχολείου του χαρακτήρισε τη σκέψη και την υλοποίηση του γκράφιτι ο λυκειάρχης του 6ου ΓΕΛ Γιώργος Μαυροχαλυβιίδης. «Αποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά, την ιδέα, όλος ο σύλλογος διδασκόντων. Πήραμε την έγκριση του αντιδημάρχου Παιδείας και της προέδρου της σχολικής επιτροπής και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Όσοι εργάστηκαν, το έκαναν αφιλοκερδώς, υπήρξε μεγάλη δουλειά. Το μόνο που πληρώσαμε ως σχολική επιτροπή ήταν τα χρώματα που ήταν ελάχιστο το κόστος. Όλα πήγαν καλά. Το έργο είναι στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών και έγινε με πρωτοβουλία των μαθητών μας για να μείνει ζωντανή η μνήμη», αναφέρει ο διευθυντής.
.jpg)
){kind=link}