
//Ανακοίνωση του Συλλόγου:Ναύαρχος Βότσης Α.Π.Σ. - Πολιτιστικά Δρώμενα
Ξένοι σαν μ’ ανταμώνουνε ρωτούν για την Πατρίδα.
«Ήτανε όμορφη, παππού, όσο μας την παινεύεις;»
«Ήταν η εμορφότερη, με τα δικά μου μάτια,
γιατί ’ναι μάτια της ψυχής, δεν βλέπουν σαν τα άλλα,
βλέπουν και πράματα πολλά, που εσείς δεν τα θωρείτε,
Βλέπουν σπιτάκια κάτασπρα, αυλές μέσα στην πάστρα,
σοκάκια στον κατήφορο στρωμένα καλντερίμια,
μπαχτσέδες με λουλουδικά, πλούσια ζαρζαβάτια,
λογής λογής βασιλικά, ολάνθιστα περβάζια,
μοσκοβολιά στο μαχαλά, πουλιά να κελαϊδούνε.
Βλέπουν κουρί πυκνόδασο π’ αγέρας δεν το σκιούσε,
κάμπο με μαυροχώματα και γέννημα αθέρα,
νερά να κελαρύζουνε, κρούσταλλα, παγωμένα...
Στη μνήμη των προσφύγων πρώτης γενιάς
που έφυγαν με τον καημό της "Πατρίδας".
Στη μνήμη αυτών που έχασαν τη ζωή τους «εκεί» και αυτών που χάθηκαν στους δρόμους της προσφυγιάς. Στη μνήμη αυτών που έφτασαν στην Ελλάδα ξυπόλητοι, νηστικοί, κυνηγημένοι, με έναν μπόγο στην πλάτη και κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια, με πόνο και δάκρυ, να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναγίνουν πρώτοι νοικοκυραίοι. «Που χρόνοι δίσεκτοι τους ανάγκασαν να ξεριζωθούν, η ψυχή τους όμως έμεινε πίσω, στην Πατρίδα, γιατί «στην Πατρίδα ούλα ήτανε αλλιώς»,όπως σημειώνει ο συγγραφέας και ερευνητής Γιώργος Μάνος.
👉Το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2022
«Ήτανε όμορφη, παππού, όσο μας την παινεύεις;»
«Ήταν η εμορφότερη, με τα δικά μου μάτια,
γιατί ’ναι μάτια της ψυχής, δεν βλέπουν σαν τα άλλα,
βλέπουν και πράματα πολλά, που εσείς δεν τα θωρείτε,
Βλέπουν σπιτάκια κάτασπρα, αυλές μέσα στην πάστρα,
σοκάκια στον κατήφορο στρωμένα καλντερίμια,
μπαχτσέδες με λουλουδικά, πλούσια ζαρζαβάτια,
λογής λογής βασιλικά, ολάνθιστα περβάζια,
μοσκοβολιά στο μαχαλά, πουλιά να κελαϊδούνε.
Βλέπουν κουρί πυκνόδασο π’ αγέρας δεν το σκιούσε,
κάμπο με μαυροχώματα και γέννημα αθέρα,
νερά να κελαρύζουνε, κρούσταλλα, παγωμένα...
Στη μνήμη των προσφύγων πρώτης γενιάς
που έφυγαν με τον καημό της "Πατρίδας".
Στη μνήμη αυτών που έχασαν τη ζωή τους «εκεί» και αυτών που χάθηκαν στους δρόμους της προσφυγιάς. Στη μνήμη αυτών που έφτασαν στην Ελλάδα ξυπόλητοι, νηστικοί, κυνηγημένοι, με έναν μπόγο στην πλάτη και κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια, με πόνο και δάκρυ, να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναγίνουν πρώτοι νοικοκυραίοι. «Που χρόνοι δίσεκτοι τους ανάγκασαν να ξεριζωθούν, η ψυχή τους όμως έμεινε πίσω, στην Πατρίδα, γιατί «στην Πατρίδα ούλα ήτανε αλλιώς»,όπως σημειώνει ο συγγραφέας και ερευνητής Γιώργος Μάνος.
👉Το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2022
👉Στο Θέατρο: Μελίνα Μερκούρη
0 Σχόλια